Κουφονήσια: η εξορία των gay;

Και να πεις ότι δεν λύσσιαξα να πάμε κάπου αλλού; Λύσσιαξα, μουρμούρησα, γκρίνιαξα, παρακάλεσα, απείλησα αλλά η παρέα ανένδοτη: θα πάμε Κουφονήσια φέτος για διακοπές. Κανά 5ήμερο, μη φανταστείτε πολύ αλλά από κάποιους που δεν μπορούν να πάνε ούτε μονοήμερη τυχερότεροι είμαστε εμείς.
Θα μου πείτε : καλά ρε profusion, τι φαγώθηκες κι εσύ να μην πάτε; Εμ έχω τους λόγους μου. Διότι, δε λέω, πολύ ωραία μοιάζουν από τις φωτογραφίες τα Κουφονήσια, με τις παραλίες τους, με τα ωραία τοπία αλλά αμφιβάλω κατά πόσο θα μπορέσει να βρει κανείς έναν ΅ομοϊδεάτη΅του εκεί πέρα αφού ως γνωστόν αυτοί θα προτιμήσουν τη Μύκονο και τη Σαντορίνη, άντε και κανένα Φαληράκι για πιο έξαλλες καταστάσεις. Ποιός θα θελήσει να πάει στα Κουφονήσια, την εξορία των gay; Και άντε και τον βρίσκεις εκεί πέρα. Πως θα απομονωθείς, όταν σου λέει ότι το νησί είναι 2 Km όλο κι όλο; Να ήταν κανένα πιο μεγάλο νησί, να τον έπαιρνες τον άνθρωπο, να τον πήγαινες στο ξενοδοχείο σου και να γίνονταν τα Κουφονήσια γαμονήσια κανονικότατα. Όταν όμως θα είναι και η παρέα σου σε απόσταση αναπνοής δεν γίνεται δεν γίνεται… Ενώ αν ήσουν στη Σαντορίνη, για παράδειγμα, τους έλεγες ΅πάτε εσείς στα Φυρά, εγώ έχω πονοκέφαλο σήμερα΅, θα έφευγαν, θα έμπαζες το τεκνό στο δωμάτιο και θα ήξερες ότι πριν από 2ωρο δεν θα επέστρεφαν να σε πιάσουν να φασκελώνεις το ταβάνι με τις πατούσες.
Έπειτα, όπως είπαμε και παραπάνω, στα νησιά εκείνα έχεις στατιστικά περισσότερες πιθανότητες να βγάλεις τα μάτια σου αφού είναι πουστρομάνες. Και δεν σου λέω απαραίτητα να βγάλεις τα μάτια σου, να κάνεις φλερτ βρε αδερφέ σε ένα μπαράκι, σε μια παραλία, κάπου. Πως στην ευχή θα το κάνεις αυτό όμως όταν το μπαράκι θα έχει την παρέα σου και δυο τρεις ντόπιους, εε;
Άσε στο πλοίο μέχρι να πας. Μου ξεκαθάρισαν πως εφόσον το ταξίδι είναι μικρό σχετικά, θα είμαστε συνέχεια μαζί, με λίγα λόγια δεν θα μπορώ να γυρίσω από δω κι από κει και να κάνω το φλερτ που λέγαμε παραπάνω. Και φανταστείτε να το βρω το καλό το τεκνό, να κατεβαίνει Μύκονο και να μην μπορώ να το πάρω από πίσω (με την έννοια να το ακολουθήσω) αλλάζοντας το πρόγραμμα των διακοπών μου. Αντίθετα, θα του κουνάω θλιμμένος το μαντίλι στο λιμάνι, περιμένοντας τη σειρά μου να κατέβω στον επόμενο σταθμό. Και όχι τίποτε άλλο, από όλο το πλοίο μου φαίνεται πως μόνο τρία άτομα (εμείς οι έξυπνοι) θα κατεβαίνουμε στα Κουφονήσια.
Υπάρχει βέβαια και χειρότερο σενάριο. Πες ότι η παρέα βρίσκει παρέα γκομενική και με παρατάνε εμένα μόνο. Τι θα κάνω εγώ τότε; Να πηγαίναμε στη Μύκονο θα ήταν και το καλύτερό μου, θα ξαμολιόμουν κι εγώ και όποιον πάρει ο Χάρος. Στα Κουφονήσια, όμως, μόνο ο Χάρος προβλέπω να είναι διαθέσιμος και αυτόν επ΄ουδενί θέλω να πάρω. Σκεφτείτε κιόλας να μου τη φέρουν εκεί την παρέα τους και να μου φιλιόνται μπροστά στα μάτια μου. Και επειδή για λόγους οικονομίας είπαμε να νοικιάσουμε τρίκλινο, φανταστείτε να θέλουν να βγάζουν με τη σειρά τα μάτια τους και να μου ζητάνε πότε ο ένας πότε ο άλλος να λείπω. Κι εγώ που θα πάω, δηλαδή;
Βέβαια, στην περίπτωση αυτή, σκέφτομαι σοβαρά να πάρω τα μέτρα μου. Επειδή πιστεύω ότι η ζωή είναι ένα τεράστιο rpg, έτσι και μου κάνουν τίποτε από αυτά που φαντάζομαι, τότε κι εγώ θα παίξω το ρόλο της τρελής φιλενάδας. Μπροστά στην παρέα τους θα τους πω ότι επιτέλους ήρθε η ώρα να αποκαλύψω το μεγάλο μυστικό μου και να απελευθερωθώ. Θα μετατραπώ λοιπόν σε μια τρελοκαμπέρω, ξεχειλίζουσα οιστρογόνων καραμπαμπάμ προϊσταμένη, θα τους κάνω ρεζίλι και οι καλοί και οι καλές τους θα αποχωρήσουν έντρομοι. Εκτός και φαντάζεστε, δηλαδή, ότι υπάρχουν πολλοί straight που θα ένιωθαν μια χαρά με το να ήμουν ανεβασμένος στη μπάρα, με εξόμφαλο μπλουζάκι ροζ μπονμπον και να τραγουδάω καραόκε το ΅πίπες κάνω και σε σκιάχτρα, μήπως είμαι ψωλαρπάχτρα;΅