Καινούρια Άννα Βίσση!!

Ναι, κυρίες και κύριοι. Ο νέος δίσκος της Άννας Βίσση είναι γεγονός από χθες το πρωί που κυκλοφόρησε με την εφημερίδα Real News!! Η αλήθεια είναι ότι με φόβιζε λίγο η συνεργασία με τον Καρβέλα. Όχι βέβαια ότι δεν της είχε γράψει φοβερά, κλασικά πλέον κομμάτια ή ότι δεν οφείλεται και σε αυτόν μεγάλο μέρος της τεράστιας επιτυχίας της Άννας. Αλλά τα τελευταία χρόνια δεν πολυσυμφωνούσα με το στυλ που της είχε δώσει. Ήταν σαν να είχε ψιλοκουραστεί ή σαν να είχε παραδοθεί σχεδόν άνευ όρων σε ένα συγκεκριμένο στυλάκι εμπορικότητας το οποίο εν πολλοίς οφείλεται στον ίδιο.
Η Βϊσση, για διάφορους λόγους, είχε αποφασίσει να διαφοροποιηθεί κάπως μουσικά. Σε μεγάλο βαθμό το κατόρθωσε με το «Απαγορευμένο», το οποίο ήταν μεν εμπορικό αλλά είχε ένα κάτι, μια αίσθηση διαφορετικότητας, μακριά από κραυγαλέες εικόνες – επιτέλους και μακριά από κραυγαλέες συμπεριφορές. Η ίδια ίσως πλέον κατάλαβε ότι, πέρα από το πακέτο της σκηνικής παρουσίας και της άμεσης επαφής με τον κόσμο που βεβαίως έχει, το μεγαλύτερο προσόν της είναι φυσικά η φωνή της. Μια φωνή που έχει αναγνωριστεί από παλιά από όλους, άσχετα αν «συμφωνούσαν» ή όχι με τις μουσικές της επιλογές. Μου δίνει λοιπόν την εντύπωση πλέον ενός καλλιτέχνη που μπορεί να στηριχτεί στο μεγαλύτερό του όπλο – τη φωνή – χωρίς να χρειάζεται να κάνει τίποτε άλλο. Ίσως το κατανόησε τώρα που μεγάλωσε. Δεν πειράζει, ποτέ δεν είναι αργά.
Η Άννα, όμως, συνεχίζει να εξελίσσεται. Οι εμφανίσεις της πλέον είναι σόου με όλη τη σημασία της λέξης. Δεν τα έχει ανάγκη για να αναδειχθεί, θα της αρκούσε ένα μικρόφωνο και μια πίστα και πάλι θα απογείωνε τα πλήθη. Αλλά τα δένει αρμονικά με την παρουσία της τόσο που το σόου είναι ίσως δευτερεύουσας σημασίας. Τώρα που ηρέμησε, λοιπόν, όλα αυτά είναι εμφανή στη φωνή, την παρουσία και τη μουσική της.
Αλλά και ο Καρβέλας είδε πως το πείραμά της πέτυχε και, ξέροντάς την καλύτερα από τον καθένα, της έγραψε τραγούδια που δίνουν την εντύπωση πως έτσι ακριβώς τα ήθελε η ίδια. Αλοίμονο, ο Καρβέλας την ξέρει από μουσικής πλευράς και από τεχνικών δυνατοτήτων άψογα! Η αναμφισβήτητη χημεία τους μας έδωσε έναν δίσκο που, με την εξαίρεση ορισμένων παλιών και κλασικών τους κομματιών, θεωρώ ότι είναι ο καλύτερος που της έχει γράψει. Ακόμα και το «αγάπη είναι εσύ», που ξένισε (αν όχι απώθησε) με τους στίχους του, έχει μουσική που μπορεί να σε απογειώσει. Όμως για αυτό ειδικά το κομμάτι θα γράψω άλλο άρθρο που θα λέω τα πράγματα με το όνομά τους, όπως πάντα.
Πάρτε λοιπόν το δίσκο και ακούστε τον. Αξίζει τον κόπο και θα παρατηρήσετε ότι έχει τραγούδια που από την πρώτη κιόλας στιγμή σου κάνουν εντύπωση. Όσο για μένα, εκτός του ότι τον έχω λιώσει, περιμένω από την Άννα ακόμα μεγαλύτερες κατακτήσεις και είμαι βέβαιος πως δεν θα με απογοητεύσει. Δεν το έχει κάνει ποτέ, άλλωστε (ή τουλάχιστον πολύ λίγες φορές)!!