Βλέπουμε τον κόσμο μέσα από έναν καθρέφτη κι όμως ο καθένας βλέπει διαφορετικά πράγματα. Οι καθρέφτες είναι ίδιοι, είναι όμως το είδωλο που κάθε φορά αλλάζει και μας κάνει εντύπωση γιατί νομίζουμε πως το είδωλο μένει πάντα σταθερό κι όμως δεν είναι λίγες οι φορές που ο εαυτός μας, όπως καθρεφτίζεται αλλά και όλος ο υπόλοιπος κόσμος, μας μοιάζει απόλυτα διαφορετικός τόσο που να μην τον αναγνωρίζουμε.
Πόσο σταθερό μένει το είδωλο και πόσο ο καθρέφτης; Γιατί ο καθρέφτης μπορεί να δείξει πολλά, αναλόγως που τον εστιάζει κανείς. Μπορεί να αγνοήσει το προφανές, εκείνο που βλέπουν όλοι και αν εστιαστεί κατάλληλα μπορεί να αποκαλύψει λεπτομέρειες και κρυφές όψεις που το μάτι δεν μπορεί να δει. Κι όμως ο περισσότερος κόσμος έχει μόνιμα εστιασμένο τον καθρέφτη του σε ένα σημείο και έτσι αγνοεί τα υπόλοιπα, ζώντας στην πλάνη ότι υπάρχουν μόνο όσα βλέπει και όλα τα άλλα είναι παιχνίδια του φωτός και του μυαλού.
Κι αν κάποια στιγμή τύχει και ο καθρέφτης παρεκκλίνει λίγο από το προκαθορισμένο του σημείο είναι λες και ένας ολόκληρος νέος κόσμος να έχει αποκαλυφθεί και ο άνθρωπος που κοιτάζει γεμίζει φόβο για το άγνωστο και απορία για τον κόσμο που έως τότε νόμιζε αληθινό. Δεν μπορούν όλοι να το αντέξουν αυτό. Είναι μια αποκάλυψη δύσκολη αλλά λυτρωτική για όποιον αποφασίσει να περπατήσει στο δρόμο της.
Θα κρεμάσουμε έναν μεγάλο καθρέφτη σε αυτή τη σειρά των κειμένων. Ας είναι όπως τον φανταστεί ο καθένας σας, μεγαλοπρεπής με λεπτοδουλεμένη κορνίζα ή ένας απλός και σύγχρονος μινιμάλ καθρέφτης σαν αυτούς που πουλάνε τα πολυκαταστήματα, δεν έχει σημασία. Μέσα από αυτόν θα δούμε ιστορίες που θα θυμίζουν τη δική μας και θα τον εστιάσουμε σε διαφορετικά σημεία για να δούμε τις διαφορετικές όψεις, μια ιδέα από τις οποίες πήραμε στις Συγχρονικότητες.
Πριν όμως ο καθένας διαβάσει αυτά που θα γραφτούν ας θέσει στον εαυτό του το ερώτημα: μπορείς να δεις μέσα από τον καθρέφτη;

Σχολιάστε