Δεν ξέρω για ποιό λόγο σήμερα, με το που ξύπνησα, θυμήθηκα το ξεχασμένο μου ιστολόγιο και είπα να το φτιάξω λιγάκι, να το ανανεώσω. Από το Φεβρουάριο έχω να γράψω κάτι και πριν από αυτό είχα ακόμη περισσότερο καιρό. Δεν είναι ότι το βαρέθηκα αλλά με έχει πιάσει ένας γενικότερος ωχαδερφισμός. Όταν το ξεκινούσα πριν από 4 χρόνια, είχα την παιδικού τύπου προσδοκία ότι ίσως κάποιοι άνθρωποι μέσα από το ιστολόγιο και τα κείμενά του, να ανακάλυπταν κάτι και από το δικό τους εαυτό και ίσως αυτό με τη σειρά του οδηγούσε σε σκέψη, η σκέψη σε δράση και η δράση να έφερνε κάποια, μικρή έστω, αλλαγή στη ζωή τους, μια ελπίδα, μια ανανέωση. Τώρα είμαι βέβαιος πως τίποτα από αυτά δεν πρόσφερα στους αναγνώστες μου παρά μερικές μόνο στιγμές χαμόγελου, μέσα από τα περισσότερο χιουμοριστικά κείμενά μου. Ίσως βέβαια και αυτό από μόνο του να είναι αρκετό, ειδικά αυτές τις στιγμές που ελπίδα και γέλιο είναι ίσως ότι χρειαζόμαστε περισσότερο.
Σήμερα ξυπνώντας το θυμήθηκα, πάντως και το ξεσκόνισα, το ξαράχνιασα και ίσως να το επισκέπτομαι περισσότερο συχνά…
Profusion 
Καλώς επέστρεψες.