Αλήτισσα Ψυχή

Εκείνοι που με ξέρουν καλά (και δεν είναι πολλοί αλλά δεν έχει σημασία), κάθε φορά που με βλέπουν να «γονατίζω» κουνάνε το κεφάλι και λένε «ποιός, ο profusion; Σε αυτόν ταιριάζει απόλυτα το ελληνικό απόσπασμα «μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει…» Ξέρετε, όταν είσαι «γονατισμένος» και ακούς αυτά τα λόγια, κάποιες φορές αγανακτείς γιατί αισθάνεσαι ότι όλοι απαιτούν από εσένα να είσαι πάντοτε δυνατός. Μετά την αρχική οργή, όμως, κατανοείς ότι έχουν δίκιο. Τα λένε γιατί έχουν δει τη δύναμη αυτή σε σένα και ξέρουν πως όταν έρθει η στιγμή θα την κινητοποιήσεις.
Μεγαλώνω όμως φίλοι μου…έτσι νιώθω αν και ο απόλυτος αριθμός της ηλικίας μου δεν θα δικαιολογούσε μια τέτοια δήλωση. Μεγαλώνω και νιώθω ότι τα συναισθήματά μου έχουν γενικά ημερέψει. Δεν είναι τόσο έντονα όσο ήταν κάποτε αλλά είναι πιο βαθιά και πιο πλατιά. Μεγαλώνω και αναρωτιέμαι πόσο καιρό θα κρατήσει η απομόνωσή μου. Χρειάστηκε να βγω μια φορά, μετά από τόσο καιρό, για να θυμηθώ όσα μου έχουν λείψει και για να αναρωτηθώ μήπως τώρα πλέον ήρθε η ώρα που «ξανά προς τη δόξα τραβά». Οι συνθήκες δεν βοηθούν, βέβαια. Βλέπετε τι γίνεται γύρω μας αλλά υπάρχουν πράγματα που μπορούν να γίνουν, που μπορώ να κάνω.
Ξαναγυρίζω κοντά σας, λοιπόν, ως πρώτο βήμα. Διαδικτυακά εννοώ, φυσικά. Αρκετά έλλειψα…