Οι μικρές στιγμές

Κάθε φορά που περιμένουμε κάτι στη ζωή μας, συνήθως προσπαθούμε να το περιγράψουμε και δεν τα καταφέρνουμε. Μας ρωτούν «τι θέλεις εσύ για να είσαι ευτυχισμένος;» και συνήθως αναλωνόμαστε στο να περιγράφουμε καταστάσεις που είναι τραβηγμένες από τα μαλλιά, υπερβολικές και εντελώς αντίθετες συχνά από αυτές που ζούμε. Σε ό,τι αφορά στην καριέρα μας, για παράδειγμα, ονειρευόμαστε μια θέση σοβαρή και σπουδαία που θα μας δίνει πολλά χρήματα και άνεση στη ζωή, μια θέση υψηλή μεν αλλά ξέγνοιαστη, χωρίς πολλές σκοτούρες, που θα μας επιτρέπει περισσότερο να τη βλέπουμε ως ένα προσοδοφόρο χόμπυ παρά ως εργασία.
Στις σχέσεις μας, πάλι, συνήθως ονειρευόμαστε την τελειότητα ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του ή της συντρόφου μας: να είναι όμορφος (δήθεν «αντικειμενικά»), γυμνασμένος, ανεξάρτητος, με καλή δουλειά, να γνωρίζει «καλό κόσμο» (λες και οι άλλοι είναι «κακός κόσμος»), να είναι πρόθυμος και σε θέση να κάνει ταξίδια μαζί μας σε ολόκληρο τον κόσμο, να ντύνεται ωραία και ακριβά, να «πουλάει μούρη» γενικώς.
Για τους φίλους μας, από την άλλη, θέλουμε να είναι άνετοι τύποι που να μη μας πολυσκοτίζουν, πραγματικά αντίγραφα του εαυτού μας, όχι καλύτερους, ίσως όμως κάπως χειρότερους από εμάς για να νιώθουμε καλύτερα.
Εάν πληρώνουμε κάτι, αυτό είναι η λησμονιά των απλών, καθημερινών, μικρών πραγμάτων που συνήθως έχουν και μεγαλύτερη αξία από οτιδήποτε άλλο φανταζόμαστε. Διότι στα σενάρια που φτιάχνουμε στο μυαλό μας συνήθως ξεχνάμε την «ασήμαντη» εκείνη στιγμή που ξυπνάμε δίπλα σε εκείνον ή εκείνη που έχουμε αγαπήσει και λέμε την πρώτη καλημέρα, άσχετα με το ποιά είναι η δουλειά του, πόσο γυμνασμένο είναι το κορμί του, πόσο ωραίο είναι το σπίτι του και πόσο μούρη πουλάει. Ξεχνάμε ότι ακόμη και το να μένεις σπίτι μαζί του για να δεις τηλεόραση, μιας και κανείς από τους δυο σας δεν έχει αρκετά λεφτά για να πάτε στα χλιδάτα  club είναι μια μικρή στιγμή που όμως ξεχειλίζει από ερωτισμό και συναίσθημα, ξεχνάμε πως το να σου στείλει σε sms μια καλημέρα είναι πράξη πολύ περισσότερο ουσιαστική από το να σε πάει ένα ταξίδι για σκι και πως το να σου γράψει ένα cd να το ακούς στο αμάξι σου είναι δώρο κατά πολύ πιο γενναιόδωρο από το πιο ακριβό ρούχο.
Διότι δεν είναι η χρηματική αξία ενός δώρου, το όμορφο ενός κορμιού, το πολυτελές μιας ζωής που έχουν σημασία αλλά οι μικρές στιγμές που διαρκούν λίγο, πολύ λίγο αλλά δεν ξεχνιούνται ποτέ. Κι αν είναι μικρή η διάρκεια της στιγμής εκείνης, η αγάπη που τη συνοδεύει μπορεί να είναι τεράστια.